de terug weg en gelukkig leef ik nog
Door: bernadette
Blijf op de hoogte en volg Bernadette
17 April 2012 | Marokko, Rabat
3e deel marokko
Uiteindelijk heb ik besloten om met de 2 andere Nederlanders aan de terugweg te beginnen. Oorspronkelijk was het plan dat ik naar Marakesch zou reizen en ik vandaar uit zou terug vliegen. Echter de autotocht ernaar toe was te ingewikkeld en werd niet georganiseerd. Dan maar naar Meknes en vandaaruit naar Casablanca waar ik zo wie so een tussenstop zou hebben.
De dag/nacht voor vertrek had het heel erg gesneeuw en
Aangekleed voor de kou met
1. Legging en warme broek
2. Hemd en 2 t shirts
3. 2 jasjes 9 (mijn 3e warmste jaste weggeven aan een leuke/arme weefstudent)
4. 1 poncho
5. 3 shals.
Gingen we op weg.
Door de erge sneeuwval en kou moest het vertrek al uitgesteld worden. Uiteindelijk vertrokken we dan toch maar de vraag was of de pas wel berijdbaar zou zijn. En dat hebben we geweten. Niet dus. Hele stukken moest de auto geduwd worden en het werd steeds erger. Op het moment dat ik tegen de chauffeur zei dat hij zachter moest rijden vertelden de mannen mij dat ie dat niet kon omdat hij geen grip meer had op de auto. Meteen daarna was er een vrachtwagen op een afdaling gestrand en we zagen dat een botsing onvermijdelijk zou zijn. We zetten ons schrap en gelukkig stuurde de chauffeur naar de rotsen aan de kant. De auto botste op de vrachtwagen en gelukkig kon ik nog uitstappen. Uiteindelijk na veel gedoe kon deauto verder maar ik had besloten dat ik een heel eind zou lopen totdat de weg weer een beetje begaanbaar zou zijn. Mijn schoenen waren op dit alles niet echt ingesteld maar wonder boven wonder bleven mijn voeten droog. De auto heeft daarna nog meerdere malen vastgezeten, geslipt en gedraaid op de weg maar ik zat er gelukkig niet in. Daarna was er nog regelmatig oponthoud omdat er door een soort riviertje gereden moest worden. Je zult het niet geloven maar wij zijn alle 3 door een sterke man de river overgedragen terwijl de auto toch de overkant had bereikt. De auto moest gerepareerd en na 5 uur hadden we 85 kilometer afgelegd. Gelukkig is alles goed afgelopen maar het was zeer onveilig.
Ik heb me in Marokko nog en keer onveilig gevoeld en dat was toen ik de 100 ballonnen van de hogeschool wilde uitdelen na afloop van het festival. Leek me een leuk idee en al de dagen ervoor had ik geen last van opdringende kinderen. Echter doordat er een bus van 70 toeristen in het dorp was ter gelegenheid vanhet festival gingen de jongens/kinderen zich opeens anders gedragen en werden zeer opdringerig. Uiteindelijk moest een doofstomme jongen met stok de kinderen van mij afhouden. Later heb ik de ballonen aan mijn vrouwelijke weef studentjes geven en die waren er erg blij mee. Conclusie toeristen die iets gaan uitdelen verstoren het evenwicht binnen een zeer (af)gesloten gemeenschap.
De laatste dagen ga ik in het kader van het project in Meknes en Casablanca nog wat research doen over weefproducten en beginnen aan het eindverslag en aanbevelingen.
Hoogtepunten van de reis;
1. Dagen met mijn eigen studenten van de hogeschool en de contacten met mijn collega’s en de geweldige en zorgzame Marokkaanse student: Radja
2. Bezoek aan zorginstellingen
3. Concact en de weeflessen aan de 31 meisjes
4. Marokkanse feesten en de show van geweven kleding originele kleding van de Berbervrouwen en mijn voorbeelden van het weven
5. Reacties van velen op mijn werk en de leuke contacten met een aantal Marokkaanse/moderne vrouwen uit het Atlasgebergte
6. Verzoek om binnenkort terug te komen
Minpunten:
1. De geleden kou
2. De terugweg
3. De wat moeizame organisatie van het een en ander
Groetjes bernadette
Uiteindelijk heb ik besloten om met de 2 andere Nederlanders aan de terugweg te beginnen. Oorspronkelijk was het plan dat ik naar Marakesch zou reizen en ik vandaar uit zou terug vliegen. Echter de autotocht ernaar toe was te ingewikkeld en werd niet georganiseerd. Dan maar naar Meknes en vandaaruit naar Casablanca waar ik zo wie so een tussenstop zou hebben.
De dag/nacht voor vertrek had het heel erg gesneeuw en
Aangekleed voor de kou met
1. Legging en warme broek
2. Hemd en 2 t shirts
3. 2 jasjes 9 (mijn 3e warmste jaste weggeven aan een leuke/arme weefstudent)
4. 1 poncho
5. 3 shals.
Gingen we op weg.
Door de erge sneeuwval en kou moest het vertrek al uitgesteld worden. Uiteindelijk vertrokken we dan toch maar de vraag was of de pas wel berijdbaar zou zijn. En dat hebben we geweten. Niet dus. Hele stukken moest de auto geduwd worden en het werd steeds erger. Op het moment dat ik tegen de chauffeur zei dat hij zachter moest rijden vertelden de mannen mij dat ie dat niet kon omdat hij geen grip meer had op de auto. Meteen daarna was er een vrachtwagen op een afdaling gestrand en we zagen dat een botsing onvermijdelijk zou zijn. We zetten ons schrap en gelukkig stuurde de chauffeur naar de rotsen aan de kant. De auto botste op de vrachtwagen en gelukkig kon ik nog uitstappen. Uiteindelijk na veel gedoe kon deauto verder maar ik had besloten dat ik een heel eind zou lopen totdat de weg weer een beetje begaanbaar zou zijn. Mijn schoenen waren op dit alles niet echt ingesteld maar wonder boven wonder bleven mijn voeten droog. De auto heeft daarna nog meerdere malen vastgezeten, geslipt en gedraaid op de weg maar ik zat er gelukkig niet in. Daarna was er nog regelmatig oponthoud omdat er door een soort riviertje gereden moest worden. Je zult het niet geloven maar wij zijn alle 3 door een sterke man de river overgedragen terwijl de auto toch de overkant had bereikt. De auto moest gerepareerd en na 5 uur hadden we 85 kilometer afgelegd. Gelukkig is alles goed afgelopen maar het was zeer onveilig.
Ik heb me in Marokko nog en keer onveilig gevoeld en dat was toen ik de 100 ballonnen van de hogeschool wilde uitdelen na afloop van het festival. Leek me een leuk idee en al de dagen ervoor had ik geen last van opdringende kinderen. Echter doordat er een bus van 70 toeristen in het dorp was ter gelegenheid vanhet festival gingen de jongens/kinderen zich opeens anders gedragen en werden zeer opdringerig. Uiteindelijk moest een doofstomme jongen met stok de kinderen van mij afhouden. Later heb ik de ballonen aan mijn vrouwelijke weef studentjes geven en die waren er erg blij mee. Conclusie toeristen die iets gaan uitdelen verstoren het evenwicht binnen een zeer (af)gesloten gemeenschap.
De laatste dagen ga ik in het kader van het project in Meknes en Casablanca nog wat research doen over weefproducten en beginnen aan het eindverslag en aanbevelingen.
Hoogtepunten van de reis;
1. Dagen met mijn eigen studenten van de hogeschool en de contacten met mijn collega’s en de geweldige en zorgzame Marokkaanse student: Radja
2. Bezoek aan zorginstellingen
3. Concact en de weeflessen aan de 31 meisjes
4. Marokkanse feesten en de show van geweven kleding originele kleding van de Berbervrouwen en mijn voorbeelden van het weven
5. Reacties van velen op mijn werk en de leuke contacten met een aantal Marokkaanse/moderne vrouwen uit het Atlasgebergte
6. Verzoek om binnenkort terug te komen
Minpunten:
1. De geleden kou
2. De terugweg
3. De wat moeizame organisatie van het een en ander
Groetjes bernadette
-
17 April 2012 - 11:28
Lucia:
Hoi Bernadette, wat een reis. Gelukkig kom je weer heelhuids thuis.
Nog veel plezier. Gr. Lucia -
17 April 2012 - 12:40
Anneke:
een tocht met hindernissen, en dat alles loopt gelukkig goed af
anneke -
17 April 2012 - 12:49
Feemke:
Wat een toestanden! Leuk om straks al je verhalen weer te horen. groetes Feemke -
17 April 2012 - 14:04
Alies:
Wat een avontuur! Maar wat een ervaringen in Marokko.
Volgende stap..Mongolië. -
18 April 2012 - 07:37
De Harinkjes.:
Hallo Bernadette jij maakt pas avonturen mee zeg . Met a ldie verhalen heb je een mooi spannend boek kunnen maken. Of een spannend roman.[ja je schoonzusje heb wel fantasie. hahahaha].We zien elkaar binnenkort bij het zussen-weekend. Tot dan. GRoetjes ASTRID
-
18 April 2012 - 12:25
Gea:
Dag Bernadette, Goh wát een terugreis. Heb je in NL geen sneeuw, ga je toch gewoon wat zuidelijker!! Heb genoten van de fotoos, de bijbehorende verhalen komen later wel, kan me er trouwens een heleboel bij voorstellen! Ben verbaasd over de vele gezichtjes. Mócht dat.
Veilige terugtocht toegewenst, groeten, gea. -
25 April 2012 - 09:39
Aly:
Wat een schrik Bernadette, die terugreis! Fijn dat het uiteindelijk goed is afgelopen. Brrrrr, was niet echt veilig.
Mooi dat je onze studiereis op 1 en 2 zet als toppers. Ik vond het heel leuk dat je iets kon meemaken van wat wij doen op die studiereis en dat ik dat met je kon delen,
groet,
Aly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
