op de terug weg
Door: bernadette
Blijf op de hoogte en volg Bernadette
09 Januari 2012 | Malawi, Mzuzu
3e verslag
Zittend te typen(donderdag) in de Pottery lodge in Nkhotakota aan het meer met het geluid van de golven en bij kaarslicht en met een glas witte wijn en wachtend op de vis met friet en mayonaise. Wat wil je nog meer! Ik ben wel de enige gast maar ik geniet
Ik word als een welkome gast verwelkomt door de gastvrouw van de Pottery lodge, ik kom spullen ophalen voor Ben maar die zijn inmiddels naar Dedza, daar ga ik in het weekend dan nog maar even langs. BEN je bent hier een beroemdheid!
Dinsdag
Terug met de bus naar Mzuzu en weer in het gewone leven dat je even kunt internetten en bijna alle boodschappen kunt doen. Helaas is de yochurt al dagen uitverkocht dus mijn meegebrachte muslie met chocolade moet ik op een andere manier opmaken. Heerlijk geluierd, boek gelezen en uit wezen eten. Langzamerhand ga ik op de terug weg en heb inmiddels al afscheid genomen van Rosah in Nkatabay en steeds is dan even de vraag zie ik die nog ooit terug. Na een aantal uren met haar opgetrokken te hebben ben je eigenlijk wel een beetje uitgepraat. Met Aisha en Arinipher heb ik een ander contact en met hen heb ik andere gesprekken.
Natuurlijk komt het Sonda project steeds ter sprake. Het laatste nieuws is dat inmiddels de opvang van de kinderen weer opgestart is en dat de opleiding van meubelmakers weer wordt opgepakt door Martin. Een heel goede docent houtbewerking. Hij komt speciaal voor mij naar Aisha’huis toe om me te zien en onze ontmoeting wordt afgesloten met een gebed waar steeds maar weer wordt aangegeven dat het zo fijn is dat ik hen ben komen opzoeken. Ik ben er zelf een beetje ontroerd van.
Daarnaast wordt geprobeerd (binnen Sonda) met de verbouwing van groente eigen inkomsten bronnen te creeren. De opleiding voor naaisters en de de tuinders wordt voor alsnog niet gestart. Een nieuw idee om meer op de commerciele toer te gaan lijkt me een goed plan. Ik zie wel allerlei mogelijkheden om meer aan design ontwikkeling te doen met de( goede) naaisters die in het verleden zijn opgeleid, toch anders jammer dat de prachtige naaimachines niet gebruikt gaan worden. Misschien een volgende missie???
Vervoer is hier steeds een heel avontuur. Omdat de bezine zeer schaars is worden er erg hoge bedragen gevraagd voor de taxi en daar ben ik wel in de avond redelijk van afhankelijk. Mijn Malawiaanse vrienden vinden het erg vervelend hoe ik meerdere maandsalarissen van de Malawinanen moet uitgeven om hen te bezoeken.
Vaak is het zo dat wanneer je een land na een aantal jaren bezoekt dat jeveel vooruitgang ziet. Helaas moet ik zeggen dat ik dat in Malawi niet zie, het lijkt alsof de mensen nog steeds armer worden en meer problemen hebben, triest
Afgelopen week ben ik in huizen geweest waar Malawianen wonen. Ik ben bij 5 binnen geweest en wat daar bij opvalt is het volgende
-ze wonen er steeds met heel veel mensen( 10 tot 15), de samenstelling is vaak een aantal zussen met al hun kinderen en soms een echtgenoot. Opvallend vaak zie ik die ook niet, je zou kunnen denken dat die aan het werk zijn elders, bijv. de vader van Bernadetje werkt in Zuid-Africa,maar de man van Aisha is overleden of de man van Maggie is met iemand anders getrouwd en vaak is het onduidelijk waar de mannen zijn.
-kinderen gaan heel laat naar bed en de kleine kinderen hebben geen luier om en plassen gewoon op de grond. Slapen ook vaak op de grond. Kinderen trekken veel met elkaar op en doen ook zelf de was(regelmatig in het meer) Kinderen gaan naar school wanneer er geld is voor schoolgeld. En als er maar een kostwinner is dat is dat moeilijk. Aisha, nu zonder werk, betaalt voor 7 kinderen schoolgeld en moet daarnaast 45 euro per maand betalen aan huur en dat is hier een echt kapitaal.
-de huisjes zien er armoedig uit, het is er donker en meestal staan er een aantal grote stoelen en er wordt buiten gekookt
De dochter van Aisha(afgestudeerd als journalist) is pas geleden naar China geweest en vertelt dat de “een kind politiek” van China haar zo opgevallen is. Soms denk ik dat dit misschien ook een oplossing voor de Malawianen is. Een wrede constatering maar zou een oplossing kunnen zijn voor de armoede bestrijding in Malawi
Vrijdag
Nu zittend vanuit mijn luxe lodge in Mua Mission, een van de bestemmingen waar ik zeker naar toe wilde. Kijkend op een waterval en waar allerlei vrouwen de was aan het doen zijn
Vervoer in Malawi; ik doe alles met de locale transport mogelijkheden en is steeds weer een avontuur. Als je wat contacten legt is het vervolgtransport vaak goed te organiseren. Ze helpen je overal mee zoals het opbellen van een bekende die een fietstaxi heeft of regelen voor mij dat ik als toerist niet veel betaal.
Van welke vervoersmogelijkheden heb ik de afgelopen weken gebruik gemaakt
-vliegtuig met vertraging zoals je al eerder gelezen kunt hebben
-lift met een Malawiaan van vliegveld tot hotel of van een Nederlands stel van de Pottery lodge in Dedza naar de plaats zelf
-soort snelbus die rijden tussen de belangrijke hoofdsteden, soms duren die erg lang. Op de weg van Mzuzu naar Nkotakota kregen we een lekke band en dat kost dan uren oponthoud
-locale taxis
-veel gebruik van fietstaxi, meestal 2 om van de lokale hoofdweg bij een accomodatie te komen( soms zelfs 4 kilometer), 2 fietsen een voor de koffer een voor mijzelf, stukken worden er ook gelopen als het te heuvelachtig is. Handig is dan om meteen de terug weg te regelen anders moet ik zelf lopen. En dat is bij deze hitte soms teveel
-minibusjes die in Nederland al lang op de schroothoop zouden liggen en waar af en toe de deur eruit valt
-kleinere busjes die ergens onderweg op de zwarte markt benzine kopen en waar de chauffeur bij staat terwijl hij aan het roken is bij het vullen van de tank
-mantola, dat is een soort open vrachtauto, hier heb ik ook al 3x gebruik van gemaakt, waarvan 1 keer dat het regende en daar zit je dan open op zo’n vrachtauto.
En nu zeker op de terug weg is mijn zware koffer met allerlei cadeautje soms wel een probleem. Maar de Malawianen maken nergens een probleem van en alles komt steeds weer op zijn poortje terecht.
Mua Mission mijn favorite bestemming; opleidingsinstituut voor houtbewerking. Jammer dat niet meer toeristen deze plek hebben ontdekt. Er is echt veel te zien en het museum is echt de moeite waard. Mua Mission is een goede plaats om allerlei kunstzinnige houten beelden te kopen. Het is gemaakt door de studenten van verschillend niveau maar steeds heel origineel en prachtig. Er is een prachtige tentoonstellingsruimte en ik krijg een persoonlijke rondleiding door Fr. Claude Boucher Chisale himselfs. Ik raak niet uitgekeken en weet niet wat ik moet kiezen, heerlijk alles geprijsd. Niet hoeven af te dingen dat vind ik prettig. Uiteindelijk besluit ik om me maar te houden om alleen houten beelden te kopen van vrouwen. Ik maak een uitzondering,( een afbeelding van muzikanten) een bepaalde kunstenaar met een zeer eigen stijl die ik ook snel herkende tussen alle andere beelden. Morgen is mijn tas nog zwaarder.
Zaterdag, zittend te typen in een 2e rangs hotel in Dedza
In de stromende regen op de fietstaxi naar de hoofdweg en in de richting van Dedza, bekend van zijn keramiek. Met een overstap van busje naar open mantola. We zitten in de regen en met duizenden kilo’s mango’s op de vrachtauto. Mijn tas met daar uit stekend een houten vrouwenbeeld wordt van alle kanten bekeken, men vindt het grappig. Over mijn ritprijsje doe ik wat moeilijk, hij vraagt echt te veel en ik geef hem gewoon 200 kwacha’s minder (is ongeveer 1 euro), ook goed.
Dedza ligt aan de grens met Mozambique en ligt heel hoog en met veel bossen en de temperatuur is veel minder hoog, ik moet zelfs mijn vestje aan. Ik logeer in de plaats in een eenvoudig hotel en begin aan de wandeling naar de pottery, veel langer dan dat ik verwacht had maar ik kom er lopend. Daar staan de beeldjes van Ben met een tandartsvoorstelling. Zelf koop ik ook nog iets ( vrouwen in actie). Gelukkig kan ik hier met dollars betalen. Ga weer op de terug weg en kan meerijden met een Nederlands stel dat de Lifupa lodge in Kasungu National Park nieuw leven gaan in blazen. Volgende week staan ze in Nederland op de vacantiebeurs.
Zondag terug in Lilongwe, terug naar huis. Nog een paar boodschappen zoals yochurt en kaas. Lekker nog wat luieren en me opmaken voor de start van een nieuw jaar op school in Utrecht waar ik dit jaar al weer 25 jaar werk. Het staat nu nog ver van me af.
Ik wens iedereen het beste voor 2012, dat ben ik tot nu toe vergeten en bedankt voor de leuke reacties die ik tot nu toe heb gehad. Ik heb een heerlijke tijd in Malawi gehad.
groetjes benadette
Zittend te typen(donderdag) in de Pottery lodge in Nkhotakota aan het meer met het geluid van de golven en bij kaarslicht en met een glas witte wijn en wachtend op de vis met friet en mayonaise. Wat wil je nog meer! Ik ben wel de enige gast maar ik geniet
Ik word als een welkome gast verwelkomt door de gastvrouw van de Pottery lodge, ik kom spullen ophalen voor Ben maar die zijn inmiddels naar Dedza, daar ga ik in het weekend dan nog maar even langs. BEN je bent hier een beroemdheid!
Dinsdag
Terug met de bus naar Mzuzu en weer in het gewone leven dat je even kunt internetten en bijna alle boodschappen kunt doen. Helaas is de yochurt al dagen uitverkocht dus mijn meegebrachte muslie met chocolade moet ik op een andere manier opmaken. Heerlijk geluierd, boek gelezen en uit wezen eten. Langzamerhand ga ik op de terug weg en heb inmiddels al afscheid genomen van Rosah in Nkatabay en steeds is dan even de vraag zie ik die nog ooit terug. Na een aantal uren met haar opgetrokken te hebben ben je eigenlijk wel een beetje uitgepraat. Met Aisha en Arinipher heb ik een ander contact en met hen heb ik andere gesprekken.
Natuurlijk komt het Sonda project steeds ter sprake. Het laatste nieuws is dat inmiddels de opvang van de kinderen weer opgestart is en dat de opleiding van meubelmakers weer wordt opgepakt door Martin. Een heel goede docent houtbewerking. Hij komt speciaal voor mij naar Aisha’huis toe om me te zien en onze ontmoeting wordt afgesloten met een gebed waar steeds maar weer wordt aangegeven dat het zo fijn is dat ik hen ben komen opzoeken. Ik ben er zelf een beetje ontroerd van.
Daarnaast wordt geprobeerd (binnen Sonda) met de verbouwing van groente eigen inkomsten bronnen te creeren. De opleiding voor naaisters en de de tuinders wordt voor alsnog niet gestart. Een nieuw idee om meer op de commerciele toer te gaan lijkt me een goed plan. Ik zie wel allerlei mogelijkheden om meer aan design ontwikkeling te doen met de( goede) naaisters die in het verleden zijn opgeleid, toch anders jammer dat de prachtige naaimachines niet gebruikt gaan worden. Misschien een volgende missie???
Vervoer is hier steeds een heel avontuur. Omdat de bezine zeer schaars is worden er erg hoge bedragen gevraagd voor de taxi en daar ben ik wel in de avond redelijk van afhankelijk. Mijn Malawiaanse vrienden vinden het erg vervelend hoe ik meerdere maandsalarissen van de Malawinanen moet uitgeven om hen te bezoeken.
Vaak is het zo dat wanneer je een land na een aantal jaren bezoekt dat jeveel vooruitgang ziet. Helaas moet ik zeggen dat ik dat in Malawi niet zie, het lijkt alsof de mensen nog steeds armer worden en meer problemen hebben, triest
Afgelopen week ben ik in huizen geweest waar Malawianen wonen. Ik ben bij 5 binnen geweest en wat daar bij opvalt is het volgende
-ze wonen er steeds met heel veel mensen( 10 tot 15), de samenstelling is vaak een aantal zussen met al hun kinderen en soms een echtgenoot. Opvallend vaak zie ik die ook niet, je zou kunnen denken dat die aan het werk zijn elders, bijv. de vader van Bernadetje werkt in Zuid-Africa,maar de man van Aisha is overleden of de man van Maggie is met iemand anders getrouwd en vaak is het onduidelijk waar de mannen zijn.
-kinderen gaan heel laat naar bed en de kleine kinderen hebben geen luier om en plassen gewoon op de grond. Slapen ook vaak op de grond. Kinderen trekken veel met elkaar op en doen ook zelf de was(regelmatig in het meer) Kinderen gaan naar school wanneer er geld is voor schoolgeld. En als er maar een kostwinner is dat is dat moeilijk. Aisha, nu zonder werk, betaalt voor 7 kinderen schoolgeld en moet daarnaast 45 euro per maand betalen aan huur en dat is hier een echt kapitaal.
-de huisjes zien er armoedig uit, het is er donker en meestal staan er een aantal grote stoelen en er wordt buiten gekookt
De dochter van Aisha(afgestudeerd als journalist) is pas geleden naar China geweest en vertelt dat de “een kind politiek” van China haar zo opgevallen is. Soms denk ik dat dit misschien ook een oplossing voor de Malawianen is. Een wrede constatering maar zou een oplossing kunnen zijn voor de armoede bestrijding in Malawi
Vrijdag
Nu zittend vanuit mijn luxe lodge in Mua Mission, een van de bestemmingen waar ik zeker naar toe wilde. Kijkend op een waterval en waar allerlei vrouwen de was aan het doen zijn
Vervoer in Malawi; ik doe alles met de locale transport mogelijkheden en is steeds weer een avontuur. Als je wat contacten legt is het vervolgtransport vaak goed te organiseren. Ze helpen je overal mee zoals het opbellen van een bekende die een fietstaxi heeft of regelen voor mij dat ik als toerist niet veel betaal.
Van welke vervoersmogelijkheden heb ik de afgelopen weken gebruik gemaakt
-vliegtuig met vertraging zoals je al eerder gelezen kunt hebben
-lift met een Malawiaan van vliegveld tot hotel of van een Nederlands stel van de Pottery lodge in Dedza naar de plaats zelf
-soort snelbus die rijden tussen de belangrijke hoofdsteden, soms duren die erg lang. Op de weg van Mzuzu naar Nkotakota kregen we een lekke band en dat kost dan uren oponthoud
-locale taxis
-veel gebruik van fietstaxi, meestal 2 om van de lokale hoofdweg bij een accomodatie te komen( soms zelfs 4 kilometer), 2 fietsen een voor de koffer een voor mijzelf, stukken worden er ook gelopen als het te heuvelachtig is. Handig is dan om meteen de terug weg te regelen anders moet ik zelf lopen. En dat is bij deze hitte soms teveel
-minibusjes die in Nederland al lang op de schroothoop zouden liggen en waar af en toe de deur eruit valt
-kleinere busjes die ergens onderweg op de zwarte markt benzine kopen en waar de chauffeur bij staat terwijl hij aan het roken is bij het vullen van de tank
-mantola, dat is een soort open vrachtauto, hier heb ik ook al 3x gebruik van gemaakt, waarvan 1 keer dat het regende en daar zit je dan open op zo’n vrachtauto.
En nu zeker op de terug weg is mijn zware koffer met allerlei cadeautje soms wel een probleem. Maar de Malawianen maken nergens een probleem van en alles komt steeds weer op zijn poortje terecht.
Mua Mission mijn favorite bestemming; opleidingsinstituut voor houtbewerking. Jammer dat niet meer toeristen deze plek hebben ontdekt. Er is echt veel te zien en het museum is echt de moeite waard. Mua Mission is een goede plaats om allerlei kunstzinnige houten beelden te kopen. Het is gemaakt door de studenten van verschillend niveau maar steeds heel origineel en prachtig. Er is een prachtige tentoonstellingsruimte en ik krijg een persoonlijke rondleiding door Fr. Claude Boucher Chisale himselfs. Ik raak niet uitgekeken en weet niet wat ik moet kiezen, heerlijk alles geprijsd. Niet hoeven af te dingen dat vind ik prettig. Uiteindelijk besluit ik om me maar te houden om alleen houten beelden te kopen van vrouwen. Ik maak een uitzondering,( een afbeelding van muzikanten) een bepaalde kunstenaar met een zeer eigen stijl die ik ook snel herkende tussen alle andere beelden. Morgen is mijn tas nog zwaarder.
Zaterdag, zittend te typen in een 2e rangs hotel in Dedza
In de stromende regen op de fietstaxi naar de hoofdweg en in de richting van Dedza, bekend van zijn keramiek. Met een overstap van busje naar open mantola. We zitten in de regen en met duizenden kilo’s mango’s op de vrachtauto. Mijn tas met daar uit stekend een houten vrouwenbeeld wordt van alle kanten bekeken, men vindt het grappig. Over mijn ritprijsje doe ik wat moeilijk, hij vraagt echt te veel en ik geef hem gewoon 200 kwacha’s minder (is ongeveer 1 euro), ook goed.
Dedza ligt aan de grens met Mozambique en ligt heel hoog en met veel bossen en de temperatuur is veel minder hoog, ik moet zelfs mijn vestje aan. Ik logeer in de plaats in een eenvoudig hotel en begin aan de wandeling naar de pottery, veel langer dan dat ik verwacht had maar ik kom er lopend. Daar staan de beeldjes van Ben met een tandartsvoorstelling. Zelf koop ik ook nog iets ( vrouwen in actie). Gelukkig kan ik hier met dollars betalen. Ga weer op de terug weg en kan meerijden met een Nederlands stel dat de Lifupa lodge in Kasungu National Park nieuw leven gaan in blazen. Volgende week staan ze in Nederland op de vacantiebeurs.
Zondag terug in Lilongwe, terug naar huis. Nog een paar boodschappen zoals yochurt en kaas. Lekker nog wat luieren en me opmaken voor de start van een nieuw jaar op school in Utrecht waar ik dit jaar al weer 25 jaar werk. Het staat nu nog ver van me af.
Ik wens iedereen het beste voor 2012, dat ben ik tot nu toe vergeten en bedankt voor de leuke reacties die ik tot nu toe heb gehad. Ik heb een heerlijke tijd in Malawi gehad.
groetjes benadette
-
09 Januari 2012 - 07:14
Naomi:
Veilig terug reis en tot gauw! -
09 Januari 2012 - 07:54
Henny Q:
Bernadette, een voorspoedige terugreis (vlotter dan de heenreis zal wel makkelijk kunnen) en tot snel ziens/horens in het natte Nederland. Liefs, Henny -
09 Januari 2012 - 07:56
Alies:
Heerlijk hoor zo'n vakantie! Wanneer zien we je weer in UB?
Groetjes
Alies -
09 Januari 2012 - 10:10
Amanda:
Hoi bernadette ,
Ik hoop dat je terugreis beter is verlopen dan de heenreis. Ik ben erg benieuwd naar foto's en de mee genomen kunst.
Gr. Amanda -
09 Januari 2012 - 10:11
Erica:
dag bernadette. het is weer een echte 'bernadettereis' geweest. als je thuis bentmoet je hoofd wel tollen van de indrukken, en ook door het constateren dat er aan de leefomstandigheden van deze mensen zo weinig te verbeteren schijnt te zijn. wij denken misschien 'waarom doen ze dat nou niet anders......?' jij vertelt hier de kleine geschiedenis in dat land waar wij in de krant of op TV alleen de 'grote' geschiedenis horen en lezen.
wel thuis en tot ziens,
erica -
09 Januari 2012 - 11:29
Feemke:
Wat een mooie avonturen! -
09 Januari 2012 - 12:49
Et :
Lieve Bernadette,Ik sta helemaal achter hetgeen Erisa schreef.
Jij hebt -met de jouw bekende gulhei - in woord en daad zoveel hartelijkheid roond gestrooid
in de "kleine geschiedenis "
' van Malawi
Goede Reis. -
09 Januari 2012 - 16:24
Els Dieperink:
Bijzonder, bijzonder!!!
Wat heb jij toch een ondernemingslust en daarbij het juiste karakter, ik vind je ook heel dapper!
Graag tot ziens en hoors! -
09 Januari 2012 - 19:53
Anja:
Mooie verhalen weer Bernadet! Weer veel indrukken opgedaan zie ik. Je opmerking over het hebben van één kind (volgens Chinees model) gaat niet helemaal op in een land waar de kindersterfte zo groot is! Minder kinderen wellicht wel
Goede reis terug, groetjes anja
-
13 Januari 2012 - 16:02
Riet Bronkhorst:
Op de valreep nog een reactie van mij!
Leuk om je wederwaardigheden te lezen en tot ziens als je weer thuis bent!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
