een bizarre reis maar ik ben er

Reisverslag bernadette damhuis dec. 2011/jan.2012 naar MALAWI, voor iedereen die het interessant vindt om mijn belevenissen mee te maken of te lezen.
Ben bereikbaar onder nummer +265-994765162 vanuit nederland kun je een goedkoop nummer bellen = 09005050271
Een bizarre reis maar ook een leuke belevenis met de kerstdagen
Zondag 25 december 2011
Zittend op 1e kerstdag op Heathrow Londen wachtend op mijn aansluitende vliegtuig (die uiteindelijk niet ging)naar Nairobi/Lilongwe.
Ik ben vertrokken met de meest uiteenlopende zaken in mijn koffer,
- van een vacuumpomp om bevallingen in Malawi vlotter te laten verlopen
-tot speciale letlampjes voor een nog specialerer lamp
-tot horloges voor al de zussen en broertje van Bernadetje, (5) zij is geboren in 2009 op 2 juni toen ik voor 4 maanden ook in Malawi was om vooral naai en breiles te geven
-tot een kleine linnenuitzet voor mijn grote vriendin Rosah, zij is begin december getrouwd maar daar kon ik helaas niet bij zijn
-tot van een koker gevuld met breinaalden en eeen heleboel breiwol( als je zou denken dat dat te warm is in een land als Malawi dan heb je het mis, in het noorden kan het ook best koud zijn)
-tot uitvergrote foto’s van mijn vorige reis naar Malawi om weg te geven
-allerlei kleine cadeautjes
-en natuurlijk gewoon ook wat kleding, boeken, in totaal 19 kilo dus dat valt best mee
Net werd mijn naam om geroepen op het grote vliegveld terminal 4 dat ik me weer moest melden bij de vliegtuigmaatschappij, even dacht ik dat de inhoud van de koffer niet ok was, maar het had iets te maken met het doorzenden van mijn koffer.
Wel een beetje raar om op eerste kerstdag op reis te zijn, gisteren thuis al een beetje kerstfeest gevierd met een kerstmaaltijd, ik ben benieuwd wat ik straks in het vliegtuig te eten krijg.
Gisteren kreeg ik thuis het tijdschrift van PUM, de organisatie die mij afgelopen jaar 3 x uitzondt naar Mongolie met daarin een artikel over mijn weeflessen daar, ook in het tijdschrift Weven komt binnenkort een artikel te staan over de weefweken in Mongolie. Ik begin steeds meer plezier te krijgen om mijn belevenissen met anderen te delen en ik heb het afgelopen jaar ook vele leuke reacties gekregen om mijn Mongolie avontuur en ik hoop dat dit verhaal ook interessant zal zijn om te lezen.
Maandag 26 december 2011
Het wachten duurde uren en uiteindelijk kwam in Londen de meededeling dat het vliegtuig naar Nairobi niet zou vertrekken omdat er iets was met de afwezigheid van zuurstoftanks. In het vliegtuig schijnen 14 zuurstoftanks aanwezig te moeten zijn, echter in de vorige vlucht, waar maar 15 mensen in het vliegtuig zaten, waren er 4 opgebruikt door een man/patient. Het lukte niet om dit aan te vullen binnen een bepaalde tijd. Het kwam 15 minuten te laat en toen was de tijd dat ons vliegtuig mocht opstijgen verstreken. Met als gevolg dat 320 mensen in een hotel moeten overnachten en ook in Nairobi moet zeker de helft van de passagiers ook overnachten omdat zij allemaal de aansluitende vlucht zullen missen.
Weer door de douane en op 1e kerstdag in het Hilton hotel dineren en slapen, weer eens iets anders. Toch vreemd dat er zomaar 320 mensen die ergens gestrand zijn moeten worden opgevangen. Dit heb ik nog nooit meegemaakt en ik moet zeggen dat dit allemaal redelijk verliep. Een heel mooie hotelkamer met alles erop en eraan. En ik heb geluk bij een ongeluk dat ik mijn toiletspullen, een schone onderbroek en een tandenborstel bij me heb in de handbagage.
Gezellig gegeten met 2 Afrikaanse vrouwen die de opmerking: dat ik de wijn niet kon betalen omdat ik geen engelse ponden bij me had, erg grappig vonden. Je kunt je misschien wel boos maken om de vertraging maar het heeft geen enkele zin. De aansluitende vlucht vanuit Nairobi naar Lilongwe(Malawi) heb ik nu ook gemist en het hotel in Malawi wacht inmiddels op mijn komst maar ik weet absoluut niet wanneer ik daar zal arriveren. Dit moet je gewoon eenmaal meemaken en je gewoon overgeven wat komen gaat. Ik blijf er heel erg rustig bij, vind het alleen een beetje lastig voor mijn vrienden in Malawi die niet weten waar ik blijf.
Je ziet op het vliegveld allerlei types, veel africanen,veel negers, veel mauro’s en maureens’s, gesluierde vrouwen en in het vliegtuig vooral veel india achtige types.
Uiteindelijk vertrekt het vliegtuig de volgende ochtend (2e kerstdag)vanuit Londen en komen daar s avonds aan. Hoe het daarna verder zal verlopen weet ik op dit moment nog niet(ik typ dit nu in het vliegruig) Tijdens al het wachten luister ik naar de meest uiteenlopende muziek. Felix: mijn 2e mp3 speler krijg ik aan de praat en ik luister heel hard naar muziek van Metalica, Goldplay, Doors en ik denk dat ik van de top 2000 wel een heleboel nummers bij me heb. Ik heb trouwens het overzicht mee uit de krant met de namen van alle 2000 liedjes, jammer dat ik het niet live kan beluisteren. En erica ..........ik hoef niet te huilen in het vliegtuig.
Dinsdag 27-12
Uiteindelijk na lang wachten gingen we met de bus (en inreisvisum op kosten van kenya airways) naar hotel Incontinentel in Nairobi om daar te slapen. Jammer dat ik niet van het prachtige zwembad gebruik heb kunnen maken. Mijn zwempak is in mijn koffer waarvan ik hoop dat die tegelijkertijd met mij aankomt in Lilongwe.(malawi)
Voordat ik in bed lag was het 2uur en werden we om 5.00 weer opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Grappig dat je opeens veel contact hebt met allerlei andere mensen die in de zelfde situatie zitten en ook naar Malawi moeten.
Laatste etappe goed afgelegd en om 13.30 was ik in mijn lodge in Lilongwe. Ik heb van Eva geleerd dat je tijdens het reizen contact kunt leggen met medereizigers die transport hebben van het vliegtuig naar de stad. Dit keer lukt het weer prima, ik werd geheel gratis en heel snel door 2 Malawianen bij het hotel afgezet. Mijn grote vriend van de lodge heeft me gegidst door de stad en nu ben ik alles geregeld voor het vervolg. Morgen met de bus naar het noorden. Nu vroeg naar bed.
Woensdag 28-12
Na ontbijt in de Korea lodge met de taxi naar het busstation en daar 2 uur wachten voordat de bus vertrekt, met mijn afrikaans geduld gaat het prima, jer moet je er gewoon op instellen dat alles een beetje langer duurt dan nodig is. Ik ben zelfs niet de enige witte in de bus en zijn nog 4 anderen in de bus. Er is een probleem met de benzine en ik denk eerst dat ze via jerrycans water in de bus doen maar dat schijnt benzine te zijn, als iemand per ongeluk er een vuurtje bij gehouden zou hebben dan had ik dat niet overleefd.
Eindelijk om 5 uur (6 uur in de bus voor ongeveer 8,50))in Mzuzu dat ligt in het noorden en is de plaats waar ik 2 ½ jaar geleden ook 4 maanden gewoond heb. De schat Aischa staat klaar en we vertrekken naar mijn huisje bij het ziekenhuis. Ondanks dat Aischa voor mij alles geregeld heeft is de sleutel niet te vinden en het huis niet aan kant. Ook hier wordt kerst gevierd, er staan soms zelfs kunst-kersbomen. We laten de bagage achter in het ziekenhuis bij de afdeling voor de 1e klasse patienten, ongeveer 25 meter van mijn huisje. Ik hoor de pasgeboren baby’s af en toe huilen. Ik ga met Aischa uit eten en als ik terug kom zijn ongeveer 6 mensen bezig met het huis te poetsen en mijn bed op te maken. De nederlandse meisjes die hier ook wonen die zijn er niet, en ik heb het huis voor me alleen. Alles wat ik 2 ½ jaar geleden heb aangeschaft staat er nog, (ik mis wel een klein lampje) al moet ik wel de gordijnen en de kussens op de stoel repareren. Ook het geweven kleed heeft wat herstel nodig, ik heb vanuit het heel dure hotel in Nairobie een naaisetje mee genomen. Ga ik morgen doen.
Ik ben weer heel hartelijk ontvangen en het is goed om hier weer te zijn.