4e verslag, het project en het weven

Het weven.

Eindelijk ben ik begonnen met datgene waarvan ik het meest verstand heb; n.l. het weven. Begin deze week toen we de inlandse bevolking bezochten zijn er afspraken gemaakt dat ik de weeflessen geef in Chittangong en dat de dames van Bandarban hier heen komen. Er wordt geweven op een soort heupgetouwtje waarvan ik niet precies weet hoe het werkt maar de dames weten dat allemaal natuurlijk wel. Op donderdagochtend komen ze vroeg aan met de bus en ik heb min of meer 2 doelen voor ogen. Een om iets aan het kleurgebruik te doen want dat is echt nodig en om op 2 schacht mogelijkheden diverse designs te oefenen. Na een training met wikkels maken van de wol en katoen die hier te koop is worden er 3 getouwtjes opgezet. Heel handig en heel slim hoe het werkt moet een aantal bamboelatten. Ik geef instructies en af en toe kijken ze me vreemd aan als ik zeg hoe ze het moeten doen. Ze zijn verbaasd over de resultaten en ik ben onder de indruk van de snelheid waarmee gewerkt wordt. Zittend op de grond in een positie die ik het nog geen 10 minuten zou volhouden. Erica, jammer dat ik je boek over weven op 2 schachten niet bij me heb.
De volgende dagen wordt er vreselijk hard geweven, we proberen van alles uit en we ontvangen veel complimenten. Nu ik beter weet wat hier voor handen is kan ik me voor een eventueel volgende missie beter voorbereiden. Ze willen dat ik hier voor lange tijd zou moeten verblijven. Maar dat kan natuurlijk niet, een weekje aan een vacantie plakken kan misschien nog wel als de directrice van de kamer van koophandel een vriendelijk verzoek doet aan mijn baas( ja Ed die kun je verwachten)

Er is een groot verschil in mijn cursisten van de eerste week en nu. Vorige week had ik 17 studenten die allemaal uit de stad komen en over het algemeen wel een aardige achtergrond hebben en zich allemaal fashion-designers noemen. Het ontbreekt hen aan veel creativiteit en willen meer kennis van andere meer Westerse design zodat ze een atelier kunnen starten (of die hebben ze al) waar zij andere minder ontwikkelde vrouwen aan een baan kunnen helpen.

Nu heb ik een groep van 4 weefsters uit een afgelegen natuurlijk gebied die tot een bepaalde stam behoren en die Boedistisch zijn. Ze zijn heel bedeesd en kijken de kat uit de boom. Communiseren is wat ingewikkeld omdat ik maar in beperkte mate gebruik kan maken van een (slechte) tolk maar met handen en voeten kom je een heel eind. Na 1 dag is er al bijna 1 shahl af en de 2e half en de derde is opgezet.

Nu zit ik alleen te dineren in een groot hotel, de Bangladese hebben vanavond een soort gebedsritueel en zijn in de moske. Als het allemaal mee zit word ik straks opgepikt door een chauffeur die me terug brengt naar mijn 1e gastgezin. Uiteindelijk liep het toch weer een beetje anders en werd ik door de directrice van de kamer van koophandel opgepikt en gingen we dineren bij de hoogste baas van de politie in de streek rondom Chittangon. Allemaal heel hoogstaande figuren.

Ik heb nu 2 textiel ateliers gezien en daar werken vooral mannen en vrouwen die naaiklussen doen, druktechnieken op stof maken, (machinaal) borduren en stof versieren met allerlei kraaljes. Er worden daar vooral sari’s van gemaakt. Soort lange doek van 4 tot 5 meter die om je lichaam wordt gedrappeerd op een beplaade wijze. In India en Pakistan worden die ook veelgedragen.

Gisteren mocht ik even aanschuiven bij een vergadering van 18 bestuurdleden van de kamer van koophandel(speciaal voor vrouwen) en dan zitten daar 18 dames keurig gekleed in een sari. Ik kwam met een zwart-wit met de hand geborduurde jurk aan en een legging maar ook dat vonden ze prachtig, al zie ik dat de dames niet snel dragen. Ook van vergaderen zouden ze wel wat kunnen leren, iedereen praat door elkaar heen, zijn met heel andere dingen bezig en in mijn ogen verloopt de vergadering zeer chaotisch. En natuurlijk op het eind samen een statieportret voor de krant.

Op mijn laatste dag is een grote textile markt en zitten de weefdames op een soort podium te weven en alle hotelgasten komen een kijkje nemen. In de avond is er een spetterende modeshow en de uitreiking van de certificaten en ik zit vooraan in de beste stoel. Ik mag in de grote zaal ook nog een woordje doen en word de hemel in geprezen. Te veel aandacht en teveel complimenten voor mij.
groetjes nu vandaag op weg naar mijn volgende bestemming n.l. Mongolie