missie Bangladesh
Blijf op de hoogte en volg Bernadette
18 Oktober 2016 | Bangladesh, Meherpur
Reisverslag van mijn 18e missie voor de PUM oktober 2016
Op dit moment ben ik in Bangladesh voor een 2e missie in Bangladesh. Ik werk in Meherpur ongeveer 260 km. van Dhaka, heel dicht bij de grens met India. (8 uur reizen!)
Mijn reis begon in Nederland op dinsdag en ik werd naar het treinstation van Nijmegen gebracht en in de trein zag ik op het internet dat er door een storing geen treinverkeer mogelijk was naar Schiphol, ik maakte me een beetje zorgen of ik het vliegtuig zou halen maar gelukkig kon ik in Amsterdam Arena met de bus en was keurig op tijd.
Mijn vlucht was via Dubai naar Dhaka en ik werd daar keurig opgehaald door Judith, mijn opdrachtgeefster en de PUM vertegenwoordiger in Bangladesh. Na een rit van 15 kilometer maar wel meer dan een uur rijden werd ik naar mijn verblijf gebracht waar ik de eerste dag zou slapen. Na een kort dutje heb ik een korte workshop gegeven aan CJW een organisatie die allerlei producten maakt van jute. Dit is een materiaal wat in Bangladesch voorhanden is. s Avonds kreeg ik bezoek van een Nederlandse mevrouw die de helft van het jaar in Dhaka werkt.
Het verkeer in de hoofdstad is een ramp, je staat constant in de file en op mijn 2e dag op weg naar Meherpur in een erg luxe bus met slaapstoelen, airco (veel te koud). Er stond een file van bussen voor de rivier die we per veerpont moesten oversteken. Er stond zeker een wachtrij van 4 tot 5 uur maar op een of andere manier kreeg mijn begeleidster het voor elkaar dat we voor mochten omdat er een Nederlandse mevrouw(ik) in de bus zat. Zo’n overtocht is niet geheel veilig als je de kranten moet geloven van het afgelopen jaar, als er weer eens een schip gezonken was.
Dan eindelijk gearriveerd na 3 dagen reizen bij mijn gastgezin. Het project wordt gerund door een heel aardig echtpaar die zich o.a. inzetten voor arme en gehandicapte mensen ( zie site www.ctg.
De producten die gemaakt worden zijn gemaakt van oude sari’s en lungies (soort rok voor mannen) bijv. kussens, tassen, bed-dekens. Zij zijn op een bepaalde manier door allerlei borduursteken tot iets origineels gemaakt. De eerste ochtend hebben we ons vooral bezig gehouden met goede kleurencombinaties (er is een voorkant en een achterkant nodig voor de bed-dekens) te zoeken tussen de voorraad oude stoffen. In mijn ogen worden er teveel verschillende kleuren gebruikt en dat maakt dat dat voor de Europese markt misschien iets te bont is. Ik heb wel 50 setjes gemaakt voor nieuwe bed-dekens en 10 setjes zijn in de middag al door de coördinator meegenomen om naar de vrouwen te brengen waar zij verder gemaakt/geborduurd worden. Alles met de hand wat mij een beetje werkverschaffing lijkt omdat ze vanuit Duitsland 50 naaimachines hebben gekregen. Alles moet handgemaakt vinden ze want dat is hun specialisatie. Ik heb meteen duidelijk gemaakt dat hoe sneller er gewerkt wordt hoe meer ze kunnen maken en hoe meer inkomsten. Alhoewel er is natuurlijk ook wel een probleem met de verkoop. Het aantal klanten moet uitgebreid en er is ook wel behoefte aan andere artikelen. Voor de organisatie ging er een wereld open kijkende naar de site van Pinterest en Etsy voor mogelijkheden en verkoop.
Ze zijn erg enthousiast en we zullen deze week een aantal nieuwe producten maken, ik heb een tas vol met voorbeelden met verschillende handwerktechnieken en ook producten die je kunt maken van oude stoffen en restmateriaal. Ik heb gelukkig genoeg ervaring vanuit mijn vorige missies dus dat is zeker het probleem niet.
We bezoeken 2 dorpen waar ik als een koningin word ontvangen met bloemen, mijn voeten worden net nog niet gekust!! Er is veel publiciteit gegeven aan mijn bezoek en ik sta in de krant en mijn interview wordt uitgezonden op de tv. Verder worden er weer honderden foto’s van mij gemaakt maar wanneer ik, liggend op de vloer probeer duidelijk te maken dat de bedspreien die ze maken (3 meter) veel te lang is voor de gemiddelde Nederlander, dan wordt er alleen maar gelachen! Omdat ik de taal niet spreek probeer ik zoveel mogelijk aanschouwelijk/inzichtelijk te maken met voorbeelden wat slecht kleurgebruik is en hoe de kwaliteit en uitstaling van de bedspreien veel beter kan door o.a. een goed gebruik van kleuren. Allerlei zeer belangrijke functionarissen/types komen kijken en speechen en je zou bijna denken dat ik een heel belangrijk persoon ben.
Ik geef veel adviezen, maak veel voorbeelden en benadruk elke dag wel 3 keer dat ze zich meer moeten richten op de inlandse markt dan daarbuiten.
Er staan naaisters tot mijn beschikking en de man die het huis bewaakt maakt garens op een soort spin tol van stroken stof. Ik heb gezegd dat de gerecylde zijden stoffen tot garens een goed product kan zijn voor weefsters in Nederland. De bewaker heeft vele creatieve mogelijkheden, hij maakt de prachtigste vogels en bloemen van rieten stengels en bladen.
Ik verblijf bij de opdrachtgevers in huis en mijn werkplek is 10 meter van mijn bed, dus geen reistijd en er zijn dagen dat ik niet buiten kom. Bij een bezoek aan een dorp gaat er een politieagent mee voor de veiligheid, vreselijk overdreven.
s Morgens ontbijt met wit geroosterd brood en s middags en s avonds veel rijst met curries. Lekker en niet to spicy!
Ik woon in een heel groot huis en dat er zeker een groot verschil met de huisjes van de 150 vrouwen die voor het project werken. Zij verdienen met elk bedsprei dat gemaakt wordt 12 euro voor ongeveer 120 uur werk.
De man des huizes is zeer geëmancipeerd en maakt zelfs mijn kamer en wc schoon. Er is personeel voor de beveiliging en er is een kok en naaisters waarvan een gehandicapt.
Naast het praten en adviseren maak ik de design van nieuwe producten, geef ik les in kosten calculaties en prijsbepaling, maak ik garens, demonstreer technieken, ruim ik kasten op, richt een grote expositieruimte in, houd ik speeches voor belangrijke functionarissen maar ik vind de contacten met de echte vrouwen uiteindelijke het leuks. Jammer dat ik niet met ze kan communiceren met taal.
Ik verblijf in een leuk gezin, voel me zeer thuis en ze zijn zeer blij content met mijn aanwezigheid en vele malen per dag wordt gezegd dat ze erg blij met me zijn. Er komt zeker een vervolgmissie, denk ik.
Ik hoop dat ik een bijdrage heb geleverd aan het verbeteren van de leefomstandigheden van 150 zeer arme vrouwen. Wat dat betreft was het echt Social Work, een geslaagde missie!
Op dit moment ben ik in Bangladesh voor een 2e missie in Bangladesh. Ik werk in Meherpur ongeveer 260 km. van Dhaka, heel dicht bij de grens met India. (8 uur reizen!)
Mijn reis begon in Nederland op dinsdag en ik werd naar het treinstation van Nijmegen gebracht en in de trein zag ik op het internet dat er door een storing geen treinverkeer mogelijk was naar Schiphol, ik maakte me een beetje zorgen of ik het vliegtuig zou halen maar gelukkig kon ik in Amsterdam Arena met de bus en was keurig op tijd.
Mijn vlucht was via Dubai naar Dhaka en ik werd daar keurig opgehaald door Judith, mijn opdrachtgeefster en de PUM vertegenwoordiger in Bangladesh. Na een rit van 15 kilometer maar wel meer dan een uur rijden werd ik naar mijn verblijf gebracht waar ik de eerste dag zou slapen. Na een kort dutje heb ik een korte workshop gegeven aan CJW een organisatie die allerlei producten maakt van jute. Dit is een materiaal wat in Bangladesch voorhanden is. s Avonds kreeg ik bezoek van een Nederlandse mevrouw die de helft van het jaar in Dhaka werkt.
Het verkeer in de hoofdstad is een ramp, je staat constant in de file en op mijn 2e dag op weg naar Meherpur in een erg luxe bus met slaapstoelen, airco (veel te koud). Er stond een file van bussen voor de rivier die we per veerpont moesten oversteken. Er stond zeker een wachtrij van 4 tot 5 uur maar op een of andere manier kreeg mijn begeleidster het voor elkaar dat we voor mochten omdat er een Nederlandse mevrouw(ik) in de bus zat. Zo’n overtocht is niet geheel veilig als je de kranten moet geloven van het afgelopen jaar, als er weer eens een schip gezonken was.
Dan eindelijk gearriveerd na 3 dagen reizen bij mijn gastgezin. Het project wordt gerund door een heel aardig echtpaar die zich o.a. inzetten voor arme en gehandicapte mensen ( zie site www.ctg.
De producten die gemaakt worden zijn gemaakt van oude sari’s en lungies (soort rok voor mannen) bijv. kussens, tassen, bed-dekens. Zij zijn op een bepaalde manier door allerlei borduursteken tot iets origineels gemaakt. De eerste ochtend hebben we ons vooral bezig gehouden met goede kleurencombinaties (er is een voorkant en een achterkant nodig voor de bed-dekens) te zoeken tussen de voorraad oude stoffen. In mijn ogen worden er teveel verschillende kleuren gebruikt en dat maakt dat dat voor de Europese markt misschien iets te bont is. Ik heb wel 50 setjes gemaakt voor nieuwe bed-dekens en 10 setjes zijn in de middag al door de coördinator meegenomen om naar de vrouwen te brengen waar zij verder gemaakt/geborduurd worden. Alles met de hand wat mij een beetje werkverschaffing lijkt omdat ze vanuit Duitsland 50 naaimachines hebben gekregen. Alles moet handgemaakt vinden ze want dat is hun specialisatie. Ik heb meteen duidelijk gemaakt dat hoe sneller er gewerkt wordt hoe meer ze kunnen maken en hoe meer inkomsten. Alhoewel er is natuurlijk ook wel een probleem met de verkoop. Het aantal klanten moet uitgebreid en er is ook wel behoefte aan andere artikelen. Voor de organisatie ging er een wereld open kijkende naar de site van Pinterest en Etsy voor mogelijkheden en verkoop.
Ze zijn erg enthousiast en we zullen deze week een aantal nieuwe producten maken, ik heb een tas vol met voorbeelden met verschillende handwerktechnieken en ook producten die je kunt maken van oude stoffen en restmateriaal. Ik heb gelukkig genoeg ervaring vanuit mijn vorige missies dus dat is zeker het probleem niet.
We bezoeken 2 dorpen waar ik als een koningin word ontvangen met bloemen, mijn voeten worden net nog niet gekust!! Er is veel publiciteit gegeven aan mijn bezoek en ik sta in de krant en mijn interview wordt uitgezonden op de tv. Verder worden er weer honderden foto’s van mij gemaakt maar wanneer ik, liggend op de vloer probeer duidelijk te maken dat de bedspreien die ze maken (3 meter) veel te lang is voor de gemiddelde Nederlander, dan wordt er alleen maar gelachen! Omdat ik de taal niet spreek probeer ik zoveel mogelijk aanschouwelijk/inzichtelijk te maken met voorbeelden wat slecht kleurgebruik is en hoe de kwaliteit en uitstaling van de bedspreien veel beter kan door o.a. een goed gebruik van kleuren. Allerlei zeer belangrijke functionarissen/types komen kijken en speechen en je zou bijna denken dat ik een heel belangrijk persoon ben.
Ik geef veel adviezen, maak veel voorbeelden en benadruk elke dag wel 3 keer dat ze zich meer moeten richten op de inlandse markt dan daarbuiten.
Er staan naaisters tot mijn beschikking en de man die het huis bewaakt maakt garens op een soort spin tol van stroken stof. Ik heb gezegd dat de gerecylde zijden stoffen tot garens een goed product kan zijn voor weefsters in Nederland. De bewaker heeft vele creatieve mogelijkheden, hij maakt de prachtigste vogels en bloemen van rieten stengels en bladen.
Ik verblijf bij de opdrachtgevers in huis en mijn werkplek is 10 meter van mijn bed, dus geen reistijd en er zijn dagen dat ik niet buiten kom. Bij een bezoek aan een dorp gaat er een politieagent mee voor de veiligheid, vreselijk overdreven.
s Morgens ontbijt met wit geroosterd brood en s middags en s avonds veel rijst met curries. Lekker en niet to spicy!
Ik woon in een heel groot huis en dat er zeker een groot verschil met de huisjes van de 150 vrouwen die voor het project werken. Zij verdienen met elk bedsprei dat gemaakt wordt 12 euro voor ongeveer 120 uur werk.
De man des huizes is zeer geëmancipeerd en maakt zelfs mijn kamer en wc schoon. Er is personeel voor de beveiliging en er is een kok en naaisters waarvan een gehandicapt.
Naast het praten en adviseren maak ik de design van nieuwe producten, geef ik les in kosten calculaties en prijsbepaling, maak ik garens, demonstreer technieken, ruim ik kasten op, richt een grote expositieruimte in, houd ik speeches voor belangrijke functionarissen maar ik vind de contacten met de echte vrouwen uiteindelijke het leuks. Jammer dat ik niet met ze kan communiceren met taal.
Ik verblijf in een leuk gezin, voel me zeer thuis en ze zijn zeer blij content met mijn aanwezigheid en vele malen per dag wordt gezegd dat ze erg blij met me zijn. Er komt zeker een vervolgmissie, denk ik.
Ik hoop dat ik een bijdrage heb geleverd aan het verbeteren van de leefomstandigheden van 150 zeer arme vrouwen. Wat dat betreft was het echt Social Work, een geslaagde missie!
-
18 Oktober 2016 - 13:27
Carla:
Hallo Bernadette,
Je hebt weer bergen werk verzet, zo te lezen. Goed hoor! -
18 Oktober 2016 - 13:50
Naomi:
Ik blijf je volgen! Moedig en knap hoe je elke keer weer
de drive en inzet vindt om weer op "missie"
te gaan! -
18 Oktober 2016 - 14:06
Jan En Jet:
Dag Bernadette,
Fijn om enthousiaste verhalen te horen. Vooral dat je het ook zelf een beetje naar je zin hebt. Succes met al het goede werk dat je doet.
Groet, Jan en Jet -
18 Oktober 2016 - 14:33
Inez Valen -van Wetten:
Dag Bernadette,
Wat fijn dat je ons deelgenoot maakt van jouw ervaringen in Bangladesh. Heel leuk om te lezen en ook heel herkenbaar...., ja met lichaamstaal kom je ook een heel eind.
Goed om te weten dat het gastgezin je bevalt en dat je het naar je zin hebt.
Het bestuur van de Stichting PANI, t.w. Hilde, Leonn, Ali, Marjan en echtgenoten Lucy en Fred, is momenteel in Rajarhat voorlopig zeker voor een paar weken al hoewel er ook andere afspraken lopen in Bangladesh....
Wij wensen je veel succes en zien een volgend reisverslag graag tegemoet.
Hartelijke groet,
Harry en Inez
-
18 Oktober 2016 - 16:35
Tonny/Toon:
Gelukkig weer goed aangekomen. Je bent wederom weer erg enthousiast. Houden zo. Gtrz. Tonny/Toon -
18 Oktober 2016 - 16:48
Carla Van De Wiele:
Heel leuk om te lezen Bernadette. Fijn dat je het erg naar je zin hebt.
Heel veel succes daar en kom veilig weer terug.
groetjes Carla van de Wiele ( er is nog een Carla zie ik). -
18 Oktober 2016 - 17:14
Henk Van Bergen:
Klinkt goed allemaal. Je wordt zo langzamerhand een textiel-missionaris. Gr Henk -
18 Oktober 2016 - 18:01
Frans En Henriëtte:
Ook dit keer weer mooie verhalen en nuttig werk gr fenh
-
18 Oktober 2016 - 20:41
Mia Obdam-Derks:
Wat een beeldend reisverslag heb je geschreven, echt Bangla zoals ik het me herinner !
De stad met z,n stof en verkeerschaos. het platte land met al de hutjes van koeienmest en armoede. De vriendelijke mensen die bereid zijn om hard te werken aan de toekomst van hun land!
Fijn dat je zoveel hebt kunnen betekenen voor de mensen daar, hoop echt dat jouw bijdrage weer wat positieve impact heeft gegeven voor het project.
Aan je creativiteit zal het niet liggen.
Nog bedankt voor het meenemen van het pakketje, het is in goede orde ontvangen!
Groet. Mia
-
18 Oktober 2016 - 21:30
Bea :
Wat leuk om te horen dat je zo productief bent en hun nog zoveel kunt leren!
Geweldig dat ze je zo aanbidden, ook wel eens leuk om als VIP te worden behandelt.
Je zult het allemaal wel verdiennen en fijn dat je hun zo helpt .
Geniet nog van de tijd daar.
Groetjes Bea. -
18 Oktober 2016 - 22:41
Lida Van Der Maat:
Dank je wel voor je leuke bericht!
Het was mooi om te lezen dat je weer veel hebt kunnen doen
Ik zie je in gedachten daar bezig met al die vrouwen om je heen.
9 januari a.s. vertrek ik weer naar Gambia....
Groet, Lida
-
18 Oktober 2016 - 23:06
Marlou En Vic Van Doren:
Wat geweldig dat je deze dingen allemaal via de PUM kunt realiseren.Zo kun je een schat aan ervaringen opdoen en tegelijkertijd jouw kunde en kennis doorgeven.
Overigens mijn complimenten voor het reisverslag.Als de PUM je niet meer kan gebruiken,maar ik vermoed dat dat nog heel lang zal gaan duren,kun je je altijd nog overgeven aan het schrijven van boeken.
Veel liefs en veel plezier met jouw verblijf in Bangladesh.
Vic en Marlou -
19 Oktober 2016 - 08:51
Wilma Boessenkool :
Leuk om jouw reisverslag weer te lezen!
Heel veel succes en plezier nog in Bangladesh
Groetjes,
Wilma -
19 Oktober 2016 - 17:29
Pauline Van Kuppevelt:
Bernadette,
Weer een boeiend en kleurrijk verslag van je ervaringen tijdens je zoveelste PUM werk reis.
Fantastisch dat je dit doet, vooral ook om vrouwen in een economisch arm land zelfvertrouwen en het besef te geven wat zij kunnen leren en daardoor ook economisch onafhankelijk zullen worden.
Je mag trots zijn op jezelf.
Hartelijke groet.
-
22 Oktober 2016 - 12:04
Anja:
Hoi Bernadette,
mooi om je verslag te lezen! goed dat je alle ervaringen die op doet (en dat wordt steeds meer!) kunt gebruiken is steeds nieuwe situaties! je wordt nog een echte specialist op dit terrein. ik ben heel benieuwd wat ze uiteindelijk met de info doen.
groetjes anja -
08 December 2016 - 15:36
Nell:
Ha Bernadette,
Ik loop een beetje achter maar vind het geweldig wat je daar voor die vrouwen hebt gedaan!
Hartelijks
Nell
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
